Wybrzeże w Doelan

(…) Wiemy, że Ślewiński miał własny dom w Le Pouldu, gdzie w 1894 podejmował Gauguina. Miał także wspaniałą rezydencję, Bellevue w Pont-Aven, ale spełnieniem jego marzeń było dopiero zakupienie domu w małym porcie rybackim w Doelan, w którym z okien było widać morze. W pobliżu (wtedy) nie było domów, miał więc - jak mówił - ocean dla siebie. Wychodził ze sztalugami nad morze codziennie, niezależnie od pogody. Jeżeli nawet nie malował, to przynajmniej obserwował. `Uczył się oceanu`. Ślewiński często zapraszał do siebie gości z Polski. Tym osobom zawdzięczamy nieco pisemnych relacji o urządzeniu domu, o stylu życia państwa Ślewińskich. (...) W 1910 roku przebywała w Doelan Wanda Popławska (primo voto Glinkowa), której edukacją malarską Ślewiński się opiekował w czasie swego pobytu w Polsce. W swych wspomnieniach przekazała między innymi: `W Doelan najsilniejsze sztormy oceaniczne nie były w stanie powstrzymać Ślewińskiego od wycieczek malarskich. Można go było często obserwować, jak obładowany rynsztunkiem malarskim walczył z uporczywym wichrem, wspinając się formalnie na czworakach, żeby zająć upatrzony dla pracy posterunek`. Syn Wandy Popławskiej, Xawery Glinka, który w 1912 spędził tam cały miesiąc, w swych wspomnieniach spisanych w latach czterdziestych w Bejrucie pisze: `Chodziliśmy ze Ślewińskim na długie spacery wzdłuż stromego brzegu morskiego, podziwialiśmy przypływy i odpływy, rozbijające się o wysokie skały potężne fale. Niech pan patrzy - ciągnął mnie za rękaw Ślewiński`. Dwa lata później Tadeusz Makowski również towarzyszył Ślewińskiemu w spacerach nad oceanem. W jeden ze sztormowych dni października 1914 zanotował w pamiętniku: `Na niebie ołowiane zawisły chmury tuż nad nami. Ślewiński zna morze i lubi je nade wszystko. Oczy utkwione w przestrzeń widziały już niejedną chwilę podobną. Śledził ruch fal, które nieraz malował` (Władysława Jaworska, Władysław Ślewiński, Warszawa 1991, s. 40-49).

Jeden z najwybitniejszych polskich postimpresjonistów. Urodził się w ziemiańskiej rodzinie. W 1875 rozpoczął studia rolnicze z zamiarem gospodarowania w ojcowskich majątkach. Uczęszczał też krótko do warszawskiej Szkoły Rysunkowej Wojciecha Gersona. W 1888 roku wyjechał do Francji. Tam związał się ze szkołą Pont Aven i kręgiem Paula Gauguina. Studiował w paryskiej Académie Colarossi w latach 1888-1890. W 1905-10 przebywał w Krakowie, Poroninie, Lwowie i Warszawie, gdzie otworzył prywatną szkołę malarstwa. W 1908-10 był profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Malował pejzaże (głównie morskie), kwiaty, martwe natury i portrety.