Śnieg w Zakopanem

Prezentowany obraz pochodzi z krótkiego polskiego okresu twórczości artysty. Ślewiński wrócił do kraju w 1905 roku, prawdopodobnie ze względu na zmęczenie prowincjonalną Bretanią, w której mieszkał od 1890 roku, albo poczucie kryzysu wiszącego nad środowiskiem Pont-Aven po śmierci Gauguina w roku 1903. Możliwe, że artysta zdecydował się na opuszczenie Francji, przeczuwając polityczną burzę robotniczej rewolucji 1905 roku i widząc w niej szanse na odzyskanie przez Polskę niepodległości. W 1906 roku, po krótkich pobytach w Warszawie i Krakowie, zamieszkał jednak w Poroninie i odciął się od środowiska polskich intelektualistów. W okresie polskim utrzymywał kontakty przede wszystkim z Janem Kasprowiczem i jego rodziną. W latach 1906-1910 Ślewiński stworzył we względnym odosobnieniu zespół niezwykłych górskich pejzaży, do których należy prezentowany obraz. Monografistka artysty, Władysława Jaworska, uważa, że pobyt w Poroninie przyniósł niezwykły plon. Historyczka sztuki pisała: "Zima w Zakopanem przyniosła nowy problem - śnieg. Śnieg kryje właściwe sylwety gór, drzew, chałup, obłość kształtów w miejsce ich naturalnej ostrości, dając zwód optyczny bardziej poddający się syntezie niż rozproszony w szczegółach pejzaż letni czy jesienny. A do tego barwne i świetlne skrzenie się zmrożonej pokrywy śnieżnej, różowe poblaski w słońcu, indygo, błękity, szarości odbierane od chmur - wszystko to zachwycało artystę. Wkrótce po przyjeździe do Poronina (grudzień 1905) pisze do Józefa Mehoffera (…): "Mam nadzieję niedługo być w Krakowie (…) opowiem o nieuchwytnych pięknościach naszych Tatr". Ze swym irlandzkim przyjacielem Roderikiem O`Connorem również dzielił się wrażeniami, pisząc, że choć jest przeziębiony i ma "podwójną fluksję", której nabawił się w czasie siarczystego mrozu, próbuje codziennie malować. "Ale jakie efekty tego bajkowego śniegu! Można zwariować!" Ze znanych dziewięciu zimowych pejzaży górskich tylko trzy znajdują się w muzealnych zbiorach w Polsce. Trzy pozostają w kolekcjach prywatnych we Francji, trzy znamy tylko z reprodukcji w czasopismach.

Jeden z najwybitniejszych polskich postimpresjonistów. Urodził się w ziemiańskiej rodzinie. W 1875 rozpoczął studia rolnicze z zamiarem gospodarowania w ojcowskich majątkach. Uczęszczał też krótko do warszawskiej Szkoły Rysunkowej Wojciecha Gersona. W 1888 roku wyjechał do Francji. Tam związał się ze szkołą Pont Aven i kręgiem Paula Gauguina. Studiował w paryskiej Académie Colarossi w latach 1888-1890. W 1905-10 przebywał w Krakowie, Poroninie, Lwowie i Warszawie, gdzie otworzył prywatną szkołę malarstwa. W 1908-10 był profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Malował pejzaże (głównie morskie), kwiaty, martwe natury i portrety.