SKALISTE WYBRZEŻE W BRETANII, ok. 1910

Ekspertyza Władysławy Jaworskiej z 5.VI.2001 r. i Elżbiety Bogaczewicz-Biernackiej ocena konserwatorska stanu zachowania.
Poniższe cytaty pochodzą z tych ekspertyz.
Reprodukowany: Władysława J. Jaworska, Władysław Ślewiński, Kraków 2004, il. na s. 13 (tam zatytułowany Morze).
Pochodzenie: ze zbiorów rodziny Fijałkowskich w Skłótach k. Kutna. Obraz został prawdopodobnie podarowany przez żonę artysty Eugenię jego siostrze przyrodniej Helenie Fijałkowskiej z domu Ślewińskiej. Eugenia Ślewińska przyjechała do Polski w 1925 r.
Pierwszy raz Ślewiński zetknął się z morzem w Bretanii w 1889 r. i odtąd często przedstawiał je, ograniczając się głównie do pokazania wody i skał - ich piękna, grozy lub zgodnej symbiozy. Obecnie znanych jest ponad siedemdziesiąt pejzaży morskich Ślewińskiego. Jak pisze prof. Władysława Jaworska, "omawiana kompozycja, jak wiele innych pejzaży morskich, powstała w małym porcie rybackim DoĎlan w Bretanii, gdzie Ślewińscy kupili dom z wieżyczką zwany ŤZameczkiemą nad brzegiem oceanu. Jak wiadomo z licznych wspomnień odwiedzających go tam gości [...], artysta wychodził codziennie ze sztalugami nad brzeg i malował w plenerze, a dopiero później wykańczał obraz w pracowni". Prof. Jaworska "porównując kompozycję z innymi płótnami o bardzo zbliżonych motywach i kolorystyce", zaproponowała jako datę powstania obrazu rok ok. 1910.
Elżbieta Bogaczewicz-Biernacka stan zachowania obiektu określiła jako dobry. Pisze ona: "Obraz malowany b. subtelnie delikatnymi pociągnięciami pędzla, co daje efekt prawie akwarelowy". Władysława Jaworska podaje: "przechowywany w nieodpowiednich warunkach obiekt uległ licznym uszkodzeniom, stąd spore interwencje konserwatorskie. Wszystkie te zabiegi nie naruszyły jednakże pierwotnej substancji obrazu w warstwie malarskiej, rysunku i koloru".
Dołączona dokumentacja prac konserwatorskich wykonanych przez dr Annę Potocką i mgr Jacka Wybodowskiego w Pracowni Konserwacji Dzieł Sztuki Jacek Wybodowski w Warszawie (23.V.2005 r.).