Martwa natura z kwiatami i owocami

Władysław Ślewiński początkowo przez krótki czas uczył się rysunku w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona. W 1888 roku zamieszkał w Paryżu, gdzie zaczął malować. Był samoukiem. Tam też uczył się w Akademie Julian i Akademie Colarossi. Zaprzyjaźnił się z Paulem Gauguinem i w latach 1890-1896 wyjeżdżał wraz z nim do La Pouldu koło Pont-Aven w Bretanii, a w 1896 roku przeniósł się tam na stałe. Należał do tzw. Szkoły Pont-Aven. W 1902 roku wyjeżdżał do Hiszpanii. Po krótkim pobycie w Belle-Isle- en-Mer w Bretanii w roku 1905 przybył do Krakowa. Lata 1905-1910 spędził w Polsce - w Krakowie, Poroninie, Warszawie. W 1907 był w Monachium. W 1908 został profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, otworzył także własną szkołę malarską. W 1910 wrócił do Francji i na stałe zamieszkał w Do`lan w Bretanii. Malował martwe natury, kwiaty, portrety, krajobrazy z Tatr i Kazimierza nad Wisłą, ale głównie nadmorskie pejzaże i typy ludowe z Bretanii i Podhala. Jego obrazy charakteryzują się syntetyczną formą, subtelnym kolorem i miękką linią konturu z lekką nutą melancholii.
"Wpisane na nalepce nazwisko Maksymiliana Wołoszyna (1877-1932, jako domniemanego właściciela obrazu przywodzi bliską Ślewińskiemu postać rosyjskiego malarza, poety i wybitnego krytyka sztuki, z którym Ślewiński zaprzyjaźnił się w Paryżu. Rosjanin pozostawił jedną z celniejszych analiz sztuki Ślewińskiego (artykuł z 1904 r. "Wiesy"), natomiast Polak namalował w 1904 Portret Wołoszyna (zob. W. Jaworska, Władysław Ślewiński, Warszawa 1991, s. 22-23). Jak podają różne źródła encyklopedyczne Wołoszyn stale przebywał w Paryżu w latach 1899-1907 oraz 1913-1916. Wydaje się zatem prawdopodobne, że tę martwą naturę mógł otrzymać od Ślewińskiego po powrocie do Francji malarza oraz swoim". (cytat z ekspertyzy).