Kwiaty w wysokim wazonie

"Pamiętaj, Ślewiński, nie wychodź nigdy ze swojej ciemnej gamy!" - miał powiedzieć kiedyś do Ślewińskiego Paul Gauguin. Gauguin często odwiedzał Polaka w jego pracowni w bretońskim Le Pouldu. Zdaniem monografistki artysty, Władysławy Jaworskiej, słynna wypowiedź mogła paść w 1894 roku, w czasie jednej z takich towarzyskich wizyt (W. Jaworska, Władysław Ślewiński, Warszawa 1991, s. 87). Nasycona kolorystyka prac Ślewińskiego, którą tak wysoko cenił Gauguin i z którą mamy do czynienia również w prezentowanym obrazie "Kwiaty w wysokim wazonie", pojawia się w twórczości artysty mniej więcej w tym samym czasie. Głębokie fioletowe tony i ciemne błękity kładzione przez artystę na płótnie o charakterystycznych grubych splotach pozwalały mu uzyskać rzadko spotykaną we francuskiej sztuce tego czasu maniera tenebrosa. Ten sposób malowania jest typowy dla wczesnych, paryskich i bretońskich kompozycji artysty. Na swoich płótnach Ślewiński działał wbrew recepturom dawnych mistrzów, twórców martwych natur z Holandii i Flandrii. Artysty nie interesowało bowiem ani oddanie blików światła na soczystych owocach, ani miękkości płatków kwiatów czy po prostu materialności przedmiotu. Przedmioty ujęte (w myśl zasad postimpresjonizmu) w sposób syntetyczny nie mają łudzić widza swoim realizmem. Ślewińskiemu można przypisać za to pozornie banalną, ale w końcu XIX wieku rewolucyjną myśl Maurice`a Denisa: "Obraz jest przede wszystkim powierzchnią płaską, pokrytą kolorami w pewnym określonym porządku". Na tle innych powstałych w maniera tenebrosa martwych natur Ślewińskiego "Kwiaty w wysokim wazonie" wyróżniają się śmiałym operowaniem kontrastami. Uwagę przykuwają szczególnie ostre zestawienia i krzykliwe, wybijające się jasne płatki kwiatów.

Jeden z najwybitniejszych polskich postimpresjonistów. Urodził się w ziemiańskiej rodzinie. W 1875 rozpoczął studia rolnicze z zamiarem gospodarowania w ojcowskich majątkach. Uczęszczał też krótko do warszawskiej Szkoły Rysunkowej im. W. Gersona.W 1888 roku wyjechał do Francji. Tam związał się ze szkołą Pont Aven i kręgiem PaulaGauguina. Studiował w paryskiej Académie Colarossi w latach 1888-1890. W latach 1905-10 przebywał w Krakowie, Poroninie, Lwowie i Warszawie, gdzie otworzył prywatną szkołę malarstwa. W latach 1908-10 był profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Malował pejzaże (głównie morskie), kwiaty, martwe natury i portrety.