Portret młodzieńca, 1813 r.

Orest Kiprienski zaliczany jest do najważniejszych malarzy rosyjskich I poł. XIX wieku. Podkreśla się oryginalność jego dzieła na tle dokonań artystów rosyjskich jego doby. Kiprienski, przedstawiciel nurtu romantycznego, miał być jednym z pierwszych twórców, który śmiało współzawodniczył z artystami zachodnimi. Jako nieślubny syn właściciela ziemskiego został już jako sześciolatek wysłany do zakładu wychowawczego Carskiej Akademii Sztuk Pięknych. W Akademii pozostawał do 1803 roku, a w 1805 roku zyskał złoty medal za obraz "Dymitr Doński po bitwie na Kulikowym Polu" (Państwowe Muzeum Rosyjskie, Petersburg), co umożliwiło mu podjęcie studiów za granicą. Artysta żył i tworzył w Moskwie, Twerze i Petersburgu. Ważny epizod w karierze twórcy to pobyt we Włoszech. Kiprienski żył w Rzymie i Neapolu w latach 1816-22 oraz 1828-36. Artysta ożenił się z Włoszką Anną Falcucci i zmarł w Italii. Główną gałęzią twórczości artysty było malarstwo portretowe. Kiprienski uchodzi za ojca tej dziedziny w sztuce rosyjskiej. W jego karierze parę wizerunków przyniosło mu szczególny rozgłos, przede wszystkim "Portret Aleksandra Puszkina" (1827, Galeria Tretiakowska, Moskwa), któremu sam poeta poświęcił wiersz. Prezentowany "Portret młodzieńca", wykonany w okresie rosyjskim artysty (w 1813 roku, a więc w okresie po inwazji Napoleońskiej na Rosję), to niezwykłej precyzji malarskiej miniatura portretowa. Artysta popisowo oddał szczegóły stroju mężczyzny, detale twarzy oraz włosy. Oblicze młodzieńca emanuje wewnętrznym światłem i energią. Postać siedzi na tle otworu okiennego, co sugeruje widoczny po lewej stronie fragment architektury. Przestrzeń tła otwiera się na syntetycznie potraktowane, pochmurne niebo. Malarz w prawym górnym rogu umieścił jedyny fragment czystego, błękitnego nieba. U dołu zaś znajduje się partia pokryta rozbłyskami słońca. Natura, zmienna, dynamiczna i przez to poetycka, stanowi komentarz do romantycznego wizerunku młodzieńca - gotowego, aby przeżyć własne "burze życia".
Po namalowaniu dzieła "Dymitr Doński na Kulikowym Polu" udało mu się zdobyć odznaczenie, a także stypendium i wyjechać za granicę. W 1804 roku namalował portret ojca. Pięć lat później rosyjskiego generała - Dawidowa. Do najbardziej znanych dzieł należą: "Portret chłopca A.A. Czielyszczewa", portret małżeństw: Rostopczynych i Chwostowych. W 1808 roku przedstawił na obrazie siebie. Wszystkie dzieła znajdują się w Galerii Trietiakowskiej. W 1814 roku namalował Wielkiego Księcia Mikołaja Pawłowicza, późniejszego Cesarza Mikołaja I. W 1827 roku Kiprienski sportretował Aleksandra Puszkina, jest to najbardziej znane dzieło artysty. Poeta odwdzięczył się malarzowi wierszem na jego cześć. We Włoszech spotkał Annę Marię Felcucci, która stała się jego muzą na następne dwadzieścia lat. Wykupił dziewczynę od jej rozpustnej rodziny i stał się jej opiekunem. Dziecięcy portret Anny namalował w 1819 roku, nosi on tytuł "Dziewczynka o pięknej twarzy w wianku maków z kwiatem w dłoni". Kiedy wyjeżdżał do ojczyzny oddał Annę do klasztoru. W 1828 roku malarz dostał informację od przyjaciela, że dziewczyna zniknęła. Zaniepokojony Kiprienski przyjechał do Włoch, okazało się, iż została przeniesiona do innego konwentu. Poślubił Annę w lipcu 1836 roku. Powodem odwlekania małżeństwa była odmienna wiara. Jednak Orest Adamowicz dla ukochanej przeszedł z prawosławia na katolicyzm. Po śmierci malarza urodziło się ich jedyne dziecko, córka - Klotylda. Autor zmarł 17 października 1836 roku w Rzymie na zapalenie płuc. Miał pięćdziesiąt cztery lata. Został pochowany w kościele Sant’Andrea delle Fratte w Rzymie. Jego imieniem nazwano ulicę w Moskwie. W rodzinnej wsi artysty stoi jego pomnik, który odsłonięto w marcu 2017 roku.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.