Michaił Siemionowicz Bronnikow, Wiatka, Cesarstwo Rosyjskie, 1890–1900

Michaił Bronnikow, wraz ze starszym bratem Nikołajem (ur. 1841), ojcem Siemionem i synem Nikołajem byli przedstawicielami rodziny tokarzy, którzy zasłynęli z wyrobu drewnianych oraz kościanych zegarków kieszonkowych. Pierwszy zegarek Siemion Iwanowicz wykonał (w ciągu 3 miesięcy) na I. Gubernialną Wystawę Wyrobów Przemysłowych i Rolniczych w Wiatce w 1837 r. Wyrób miał wzbudzić wówczas sensację, zarówno ze względu na wykonanie z nietypowego materiału, jak i przez to, że w Rosji nie wytwarzano wtedy zegarków kopertowych. Został on zakupiony przez przyszłego cara Aleksandra II. Zegarki Bronnikow prezentowano na wystawach w kraju i za granicą (m.in. na Wystawie Światowej w 1900 roku). Były zamawiane m.in. na prezent dla rodziny carskiej. Działalność rodziny zakończyła się w 1909 r., kiedy Nikołaj Michałowicz przeprowadził się do Moskwy, gdzie został pracownikiem słynnej firmy zegarmistrzowskiej „Paweł Buhre”.
Zegarki Bronnikowów są znane na świecie jako rzadkie obiekty kolekcjonerskie. Obecnie znajdują się m.in. w zbiorach Zbrojowni Kremla, Ermitażu oraz drezdeńskiego Zwingera.