KOZAK NA KONIU, około 1910

Franz Roubaud był z pochodzenia Francuzem, synem emigrantów osiadłych w Odessie. Już w wieku 6 lat objawił zdolności rysunkowe i rozpoczął naukę. Jako 21-letni młodzieniec wyjechał na studia artystyczne do Monachium. W latach 1877-1878 studiował w Monachium - początkowo w Akademii, u K. Piloty`ego, O. Seitza i W. Dieza. W latach 1878-80 kształcił się w klasie antyku i technologii malarskiej, jednak ze względu na trudności finansowe zmuszony był powrócić do Odessy. W 1881 roku postanowił odwiedzić kraj swoich przodków, wyjechał do Paryża i na południe Francji. Pod koniec roku powrócił do Monachium, lecz nie na Akademię. Związał się ze środowiskiem polskich artystów, skupionych wokół Józefa Brandta i kształcił się w jego prywatnej szkole. To właśnie osobowości Brandta i Wierusza-Kowalskiego wywarły największy wpływ na jego twórczość. Zafascynowany Kaukazem w latach 1883-84 zwiedzał Erewań, Tyflis, Baku, Bucharę, Taszkient, malując sceny z życia tamtejszych mieszkańców, konie, jeźdźców, Czerkiesów, Kozaków, miejskie bazary, polowania i miejscowe zabytki. Wypracował swój indywidualny styl, któremu pozostał wierny do końca życia. W 1885 roku otrzymał zamówienie z Petersburga. Miał wykonać 17 dużych płócien do dekoracji Sali Sławy w Tyflisie, wybudowanej dla upamiętnienia poległych na południowej granicy. Pracował nad zleceniem do 1890 roku, kilkakrotnie wyjeżdżając na Kaukaz. Dzieło uwieńczyła panorama Zdobycie górskiej twierdzy Achulgho na Kaukazie, zakupiona przez cara Aleksandra III. Jego sukces wzbudził zainteresowanie księcia Luitpolda w Monachium, co zaowocowało kolejnymi zamówieniami. Rosła sława i umacniała się pozycja artysty. Car Mikołaj II zamówił u niego panoramę obrony Sewastopola. Artysta otrzymał za nią tytuł profesora zwyczajnego i w 1903 został mianowany dyrektorem Wydziału Malarstwa Batalistycznego Akademii Petersburskiej. Ze względu na sytuację polityczną wyjechał tam jednak dopiero w 1908 roku i prowadził działalność pedagogiczną do roku 1911. Powrócił wtedy do Monachium i podjął pracę nad ostatnią panoramą - Bitwa pod Borodino na stulecie bitwy. Do końca życia mieszkał w Monachium, ale stale utrzymywał kontakty z Petersburgiem.
Pełne dynamizmu, całopostaciowe ujęcie Kozaka siedzącego w siodle, trzymającego lewą dłonią wodze, prawą wznosząc jednocześnie ku górze. Na plecach przewieszoną ma broń, u pasa duży tasak. Usta rozchylone w okrzyku.