WNĘTRZE PRACOWNI, po 1899 r.

Interesujący obraz przedstawiający wnętrze warszawskiej pracowni Franciszka Żmurki1 powstał po roku 1899. Podstawą do przyjęcia tej daty jest tu autoportret artysty, przedstawiony w oferowanej kompozycji, z prawej strony u dołu. Obraz ten, znany i reprodukowany, namalowany został w 1899 roku.2 Drugim dającym się zidentyfikować dziełem artysty jest umieszczony nad drzwiami pracowni akt leżącej kobiety.3
Bibliografia:
1.por. fotografie pracowni Żmurki w: "Tygodnik Ilustrowany" 1900,
I półrocze, s. 53; K. Daniłowicz-Strzelbicki, Franciszek Żmurko, Warszawa 1902, s. 11 [nie nr-a]
2.K. Daniłowicz-Strzelbicki, Franciszek Żmurko, op. cit., s. 55; Franciszek Żmurko 1859-1910, katalog wystawy w Muzeum Mazowieckim
w Płocku, oprac. A.A. Kwiatkowski, Płock 1978, il. s. 31, poz. kat.. 117
3.K. Daniłowicz-Strzelbicki, Franciszek Żmurko, op. cit., il. s. 39

Franciszek Żmurko naukę rysunku i malarstwa rozpoczął u Franciszka Tepy we Lwowie, a kontynuował w latach 1874-81 u Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz w Wiedniu, Rzymie i w monachijskiej Akademii u A. Wagnera (1878-80). Po studiach, do roku 1882 mieszkał w Krakowie, a następnie przeprowadził się do Warszawy. Odbywał wiele podróży - był we Francji, Niemczech, Holandii, Petersburgu. Swoje prace, cieszące się uznaniem krytyki i publiczności, prezentował na licznych wystawach w kraju (w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie, Żytomierzu) i za granicą, m.in. we Francji, Niemczech, Holandii, Anglii, a także w Chicago i San Francisco. Malował akademickie kompozycje o tematyce antycznej, alegoryczno-
symbolicznej, a niekiedy historycznej i religijnej (Śmierć Messaliny, Przeszłość grzesznika, Z rozkazu padyszacha, Pieśń wieczorna, Gwiazda Betejemska). Był także portrecistą i autorem bardzo popularnych "główek" i zmysłowych półaktów kobiecych (Hetera, W upojeniu).