Portret (Święty Łazarz), 1877 r.

POCHODZENIE:
- dom aukcyjny Bernd Rieber, Stuttgart
- kolekcja prywatna, Polska

Franciszek Żmurko odbył niejedną podróż do Włoch, wielokrotnie odwiedzał także Holandię. Podróże skłaniały artystę do doskonalenia techniki, a przede wszystkim do szukania nowych tematów malarskich poprzez powracanie do dzieł dawnych mistrzów. Żmurko znany był współczesnym przede wszystkim jako piewca kobiecego piękna i powabu, lecz pragnienie rozwoju skłaniało go do podejmowania różnorodnej tematyki, w tym kompozycji alegoryczno-symbolicznych, historycznych i religijnych. Prezentowana praca jest przykładem zmierzenia się z wielowiekową tradycją w przedstawieniu nowotestamentowej sceny "Wskrzeszenia Łazarza". Franciszek Żmurko przedstawia postać Łazarza w sposób, w jaki zwykł portretować bohaterki swoich płócien, odbiegając od wypracowanej tradycji ikonograficznej. Samotna postać ukazana w popiersiu znajduje się w bliżej nieokreślonej przestrzeni, a z ciemności grobowca wydobywa ją rzutowo padające światło. Wychudłe, dotknięte chorobą i kościste ciało spowija czerwona szata. Malarz nie przedstawia świadków cudu, a co ważniejsze Jezusa. Jego obecność sugerować może jedynie padające na ciało Łazarza światło. Głównym przedmiotem rozmyślań malarza stają się słowa Chrystusa dotyczące istoty śmierci: "Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę, aby go obudzić" ( J 11, 11). Żmurko decyduje się na przedstawienie sceny odejścia jako zaśnięcia i nawiązuje tym samym do monologu Hamleta: "Umrzeć - usnąć / Spać - i śnić może?" (William Shakespeare, Hamlet, w przekładzie Stanisława Barańczaka). Kompozycja, ograniczona do jednego zaledwie bohatera, dzięki zabiegom światłocieniowym, bliskim Caravaggiowi i Rembrandtowi, nabiera nieoczekiwanego dramatyzmu. Równocześnie bije od niej niespotykany spokój, gdyż twarz mężczyzny o półprzymkniętych oczach wskazuje na moment spokojnego przejścia do innej rzeczywistości, zaśnięcia.

Franciszek Żmurko naukę rysunku i malarstwa rozpoczął u Franciszka Tepy we Lwowie, a kontynuował w latach 1874- 81 u Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz w Wiedniu, Rzymie i w monachijskiej Akademii u A. Wagnera (1878- 80). Po studiach, do roku 1882, mieszkał w Krakowie, później osiadł w Warszawie. Wiele podróżował- zwiedził Francję, Niemcy, Holandię, Petersburg. Prace artysty cieszyły się wielkim uznaniem krytyki i publiczności; brał udział w licznych wystawach w kraju (w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie, Żytomierzu) i za granicą, m.in. we Francji, Niemczech, Holandii, Anglii, a także w Chicago i San Francisco. Malował akademickie kompozycje o tematyce antycznej, alegoryczno- symbolicznej, a niekiedy historycznej i religijnej oraz portrety.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.