Śmierć czarownicy

WYSTAWIANY:
- Erna Rosenstein, Malarstwo, Zachęta Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, maj 1967

LITERATURA:
- Dorota Jarecka, Barbara Piwowarska, Erna Rosenstein. Mogę powtarzać tylko nieświadomie, Warszawa 2014, s. 161 (il.)
- Erna Rosenstein, Malarstwo, [red.] Hanna Hackiewiczowa, CBWA Zachęta, Warszawa 1967, s. nlb., poz. 98 (spis)
- Wymieniony w katalogu: Erna Rosenstein, Malarstwo "Zachęta", Warszawa 1967, poz. 98 (opis z datą 1966)

W surrealistycznym malarstwie Erny Rosenstein, którego doskonały przykład stanowi niewielka praca "Śmierć czarownicy" z 1965 często przeplatają się wątki życia sprzężonego ze śmiercią. Bezpośrednie odwołanie do tej tematyki pojawiło się pierwszy raz w 1949 w obrazie "Narodziny", przedstawiającym ilustrację chemicznego doświadczenia. Kształt ludzki na czerwonym tle, rachityczny i półprzezroczysty, otoczony kłębami czarnego dymu, nie przywodzi jednak na myśl tytułowych narodzin, ale raczej nieudaną próbę wywołania ducha. Zjawisko narodzin skojarzone jest tu ze spalaniem, ulotnością czy nawet duszą - a nade wszystko kojarzy się ze śmiercią.
Wydawałoby się, że w kontekście powojennej twórczości Erny Rosenstein trudno zlekceważyć konotację kataklizmu wojennego. Motyw spalania pojawia się też w późniejszych pracach: "Palenisku", "Zniczach", "Spaleniu czarownicy". Ten ostatni obraz, powstały w 1965 wiąże się bezpośrednio ze "Śmiercią czarownicy". Obie prace zaprezentowano na wystawie w Zachęcie w 1967. W tamtym czasie wątki surrealistyczne, które teraz w oczywisty sposób przywodzą na myśl tragizm II wojny światowej, wówczas interpretowano jako intymne fantazje o wartości czysto formalnej.


Kształciła się w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (w latach 1932-34) i w Krakowie (1933-36), którą ukończyła pod kierunkiem W. Weissa. W 1942 roku uciekła z lwowskiego getta. W czasie studiów sympatyzowała ze środowiskiem "Grupy Krakowskiej", brała udział w organizowaniu się awangardy artystycznej po II wojnie światowej. Oprócz malarstwa sztalugowego zajmowała się kolażem i twórczością poetycką. Artystka wypracowała indywidualną symbolikę, swobodnie kojarząc formy abstrakcyjne ze światem rzeczywistych kształtów. Jej prace wystawiane były między innymi na Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie (1948 i 1949) i w Warszawie (1957 i 1959), wystawie "Dziewięciu" (1955). Eksponowała również w Galeriach: Krzysztofory i Krzywe Koło. W 1977 roku otrzymała Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida, a w roku 1966 Nagrodę im. J. Cybisa za całokształt twórczości.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.