Osobna pora, 1971 r.

Mimo świetlistej kolorystyki i zastosowania czystych barw "Osobna pora" wydaje się obrazem niepokojącym. Plastyczną harmonię całości burzy surrealistyczna atmosfera kompozycji i rozmieszczone na niej twarze. Obraz wciąga widza, kiedy tylko uświadomi on sobie, że lewitujące portrety są w rzeczywistości makabrycznymi przedstawieniami odciętej głowy. Motyw wydaje się tym dziwniejszy, że z twarzy unoszącej się ponad odrealnionym pejzażem zjawy emanuje spokój.

Wizerunek, który wykorzystała na swoim płótnie Erna Rosenstein, to twarz matki artystki. Jej portret powraca w twórczości malarki stale, przez cały okres powojenny. Odnaleźć go można na rysunkach, kartkach notesów i malarskich kompozycjach (niewątpliwie najbardziej znaną z nich jest "Północ (portret matki)" z 1979 roku, obraz prezentowany na ekspozycji Muzeum Narodowego w Krakowie). Twarz kobiety zazwyczaj przedstawiona jest w tym samym ujęciu, malowana pomiędzy en face i trzy/czwarte, ze wzrokiem skierowanym w przestrzeń, uśmiechająca się lekko.
Jednorodność wizerunku matki na pracach Rosenstein wynika ze specyfiki ich powstawania. Twarze matki nie są bowiem portretami z natury. Rodzice artystki zostali zamordowani w lipcu 1942 roku, malarka odtwarzała ich rysy na podstawie nielicznych zachowanych fotografii. Dorota Jarecka w swoim eseju "Portret rodziców i zdjęcia znalezione w ziemi" precyzuje jednak, że owe fotografie nie były dla Rosenstein łatwo dostępnym, rodzinnym albumem. Właściwie całe archiwum rodziny Rosensteinów przepadło w czasie wojny. Te nieliczne, zachowane fotografie to w części odbitki wykonane już po wojnie, na podstawie negatywów wykonanych w latach 30. Kilka z nich to pamiątki jakie udało się Rosenstein wydobyć od jej mieszkającego w Anglii brata.
W swoim eseju Jarecka pisze: "Ważne jest zdanie sobie sprawy, że powracające w sztuce Rosenstein portrety rodziców rysowane są i malowane w odniesieniu do zdjęć. Że nie jest to prosta historia relacji podmiotu do własnej pamięci. Pomiędzy podmiotem a przedmiotem, między córką a rodzicami, pomiędzy córką a jej pamięcią o rodzicach, między pamięcią, a obrazem, jaki pamięć jest w stanie wytworzyć, znajduje się jeszcze ten na pół materialny obiekt, jakim jest fotografia. Trzeba sobie uświadomić, że posiadanie zdjęcia kochanej osoby w sytuacji kiedy się straciło wszystko inne, może być też źródłem bolesnych przeżyć. Takie zdjęcie jest protezą pamięci, ale może też być jej zaburzeniem (...). Sądzę, że podobizny rodziców i w obrazach i rysunkach Rosenstein były możliwe tylko dlatego, że odnalazły się zdjęcia. (...) Pojawienie się w jej malarstwie i rysunku twarzy rodziców musiało być nie tylko przypomnieniem rodziców, ale też konfrontacją z momentem odnalezienia zdjęć. Każde przedstawienie rodziców jest powrotem do momentu ponownego spojrzenia w ich twarze." (Dorota Jarecka, Portret rodziców i zdjęcia znalezione w ziemi, [w:] D. Jarecka, B. Piwowarska, Erna Rosenstein. Mogę powtarzać tylko nieświadomie, Warszawa 2014, s. 82)
Według Jareckiej powracające w malarstwie Erny Rosenstein twarze rodziców są próbą odbudowania pamięci. Głowy szybujące na tle nieba można jednak rozpatrywać w bardziej ogólnym kontekście i traktować je jako typową dla sztuki artystki, indywidualną trawestację doświadczeń surrealizmu. Podobne figury znaleźć można m.in. w twórczości Odilona Redona i kilku innych malarzy eksperymentujących z poetyką nadrealizmu w końcu XIX i pierwszej połowie XX wieku. Ich sztukę Rosenstein dobrze poznała jeszcze przed wojną, kiedy w 1937 odbyła krótką podróż do Paryża. W "Osobnej porze" widać jednak doskonale, że artystka nie zatrzymała się na osiągnięciach swoich francuskich poprzedników. "Komórkowy" sposób kształtowania przestrzeni, zastosowanie rozlewających się, biologicznych form, zdecydowany kontur, kłębiące się linie - wszystkie te elementy obrazu wiążą go ze spuścizną sztuki abstrakcyjnej. Zainteresowanie formami organicznymi, które z całą mocą daje o sobie znać w prezentowanym obrazie, pojawia się w twórczości Rosenstein od końca lat 50., kiedy to artystka współpracowała z reaktywowaną Grupą Krakowską.