Kompozycja organiczna, 1977

"Niedostrzegany dotąd, związany z cielesnością, nurt w sztuce Rosenstein daje się dziś wyodrębnić. (...) W jednym z zeszytów-notatników, niewiadomej daty, podpisanym ‘Notatki z pleneru w Ustce’, znajduję następujący zapis: ‘Na początku, jeszcze przed urodzeniem jest cisza, ciepło, pojednanie i tożsamość matki. Każdy jej oddech to jakby jego oddech (jeszcze prawie nieodrębny). Potem - chce przerwać ową tożsamość’. Musimy zrozumieć szczególny moment, w jakim powstały [organiczne kompozycje Rosenstein]. W 1968 roku artystka skończyła pięćdziesiąt pięć lat. Znalazła się w wieku, w którym trzeba się liczyć z różnego rodzaju niespodziankami ze strony coraz gorzej działającego organicznego mechanizmu. To moment ostatecznego rozstania z okresem młodości, przekwitania i związanych z nim chorób, osłabienia sił życiowych. Czym jest, czym może być, ‘wypowiadanie cielesności’ starszej kobiety, i jak przeżywa ona moment utraty? A może nie utraty, tylko zyskiwania? Wbrew stereotypowi wiążącemu seksualność i ciało z młodością u Rosenstein szczyt nasilenia organiczno-roślinnych, a więc kojarzących się z ciałem, motywów przypada na lata 60. i 70., czyli dekady, kiedy przechodziła z wieku tzw. dojrzałego w okres ‘starości’. Stereotypowe widzenie starości, zwłaszcza kobiecej, w kulturze wiąże ją z obumieraniem, wysychaniem, z zamieraniem seksualności. Przykład Rosenstein pokazuje, że jest inaczej. Jej uwaga właśnie w tym czasie zaczyna w sposób intensywny koncentrować się na ciele. (...) To wtedy w jej malarstwie i rysunku pojawiają się takie motywy, jak brzuch, mnożenie komórek, bańki, pęcherze, blizny, macice. (...) Rysunki Rosenstein zdają się wynikać z (...) przekonania: nikt nie będzie w stanie odebrać mi mojej kobiecości, jeśli sama ciągle mogę sobie ją przyznać. Być może jednak to błędna koncepcja, a zainteresowanie ciałem widoczne w pracach artystki z lat 60. i 70. wiąże się z zupełnie innymi wydarzeniami. Izabela Kowalczyk w książce o polskiej ‘sztuce krytycznej’ stawia tezę, że właśnie w rzadkich momentach stężenia polityczności, kiedy jednostki zaczynają silnie odczuwać swoją podmiotowość, sztuka zwraca się do ciała. Kowalczyk rysuje sinusoidę: podczas kryzysów i przełomów politycznych zainteresowanie ciałem wzrasta. W okresach zniewolenia i cenzury ciało nie dochodzi do głosu. ‘Sztuka, która nastąpiła bezpośrednio po socrealizmie, była bezcielesna. Pomijała takie problemy jak fizjologia, biologiczność, seksualność, a więc wszystko to, co wiąże się bezpośrednio z cielesnością człowieka. Ciało było jedynie elementem kompozycji i gry formalnej’ - pisze. Wyjątkiem od reguły jest dla niej twórczość Szapocznikow. Czy nie należałoby także pod tym kątem przyjrzeć się sztuce Rosenstein?" DOROTA JARECKA, BARBARA PIWOWARSKA, ERNA ROSENSTEIN. MOGĘ POWTARZAĆ TYLKO NIEŚWIADOMIE, WARSZAWA 2014, S. 188-190

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.