Portret Marii Walterskirchen, 1921-1923 r.

"Zamoyski starał się wydobyć, uwypuklić, "przerysować" cechy charakterystyczne, tak jak to się dzieje w karykaturze, ale uwypuklone cechy przetwarzał nie w kierunku ośmieszenia czy zabawnego podobieństwa, ale w kierunku syntezy formy, której w portrecie Marii Walterskirchen nadał cechy poetyckie i wyrafinowane. Krytycy widzieli w tej głowie - masce silne wpływy sztuki murzyńskiej, jakim ulegali swego czasu kubiści. Istotnie można się tu doszukać inspiracji murzyńskich, a uściślając - południowoafrykańskiej sztuki Guro z Wybrzeża Kości Słoniowej (np. drewniana maska boga wojny). Wrażenie potęgowała jeszcze czerń portretu Marii Walterskirchen. Forma tej rzeźby Zamoyskiego nie ma jednak nic z prymitywizmu, w uproszczeniach jest wyrafinowanie, podkreślone zestawieniem czarnej twarzy z bielą włosów czy czapki." Zofia Kossakowska-Szanajca


Jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy polskich XX wieku, długo niedoceniany w kraju ze względu na rozproszenie jego dorobku na świecie, a także niechęć administratorów kultury PRL-u do artysty-emigranta o arystokratycznym rodowodzie. W latach 1916-1918 studiował rysunek w Lewin-Funke Schule w Berlinie. Studia kontynuował w pracowni rzeźby Kunstgewerbeschule w Monachium. W trakcie pobytu w tym mieście poznał Stanisława Przybyszewskiego i dzięki niemu nawiązał kontakt z poznańską grupą ekspresjonistyczną BUNT. Po powrocie do kraju brał udział w wystąpieniach tego ugrupowania, a następnie przeniósł się do Zakopanego, gdzie włączył się czynnie w działające tam środowisko młodej bohemy artystycznej. Wraz z Leonem Chwistkiem, Tytusem Czyżewskim i Stanisławem Ignacym Witkiewiczem współtworzył grupę ekspresjonistów polskich, która wkrótce przyjęła nazwę formistów. W 1920 odwiedził Nowy Jork. Od 1923 przebywał głównie we Francji. W 1929 był głównym organizatorem wystawy sztuki polskiej w Paryżu. W latach 1940-1955 mieszkał w Brazylii, gdzie założył i prowadził szkoły rzeźby w Rio de Janeiro i Sao Paulo. Od 1955 roku do śmierci mieszkał i tworzył we Francji.

Rzeźba pojawia się w tle portretu Zamoyskiego namalowanego w latach dwudziestych przez Tytusa Czyżewskiego