Kompozycja I, 1968 r.

"Istnieje u mnie myślenie podwójne: w przestrzeni otwartej kontekst realistyczny, przedmiotowy jest mi niepotrzebny, nie muszę myśleć okiem, nosem, figurą. Na zewnątrz świat fizyczny nie potrzebuje kontekstu, jest zrozumiały sam przez się. We wnętrzu musimy rozwijać i kształcić wyobraźnię, bo z niej dopiero wyprowadzamy swój świat".
Adolf Ryszka

O twórczości Ryszki Gustaw Zemła wypowiadał się w następujących słowach: "Wszystko to tworzy powierzchnię żywą, tajemniczą, poetycką i aluzyjną. Zadaję sobie pytanie: jakimi narzędziami? Jakim ruchem ręki można tak nieomylnie kształtować formy, które ciągle żyją i pulsują niepokojem". A inny znakomity rzeźbiarz - Jan Kucz - uważał, że: "Adolf Ryszka jest z całą pewnością jednym z najwybitniejszych rzeźbiarzy w powojennej Polsce. Jego sztuka niesiona wiarą w wartości, które sobą reprezentuje, samodzielność i niezależność swoich racji artystycznych, czyni jego dorobek odpornym na korozję czasu".
Rzeźbiarz zadebiutował w 1966 roku. Pierwsze próby artystyczne podjął w szkole podstawowej, a doskonalił wbrew woli rodziny w zakopiańskim Liceum Technik Plastycznych w latach 1953-57 pod kierunkiem Antoniego Kenara. W 1957 roku podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, które ukończył w 1962 roku dyplomem w pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza. W latach 1983-95 Adolf Ryszka był profesorem na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ryszka tworzył monumentalne dzieła plastyczne, rzeźby plenerowe, medale, plakiety, pracował zarówno w kamieniu jak i gipsie. Poszukiwania artystyczne w połączeniu z podróżami doprowadziły go do wyboru postaci ludzkiej jako osi twórczości i wizji świata.

Prezentowana "Kompozycja I" wykonana została w gipsie, który artysta traktował jako pełnoprawny materiał plastyczny, zresztą będzie po niego sięgał jeszcze wielokrotnie w swej twórczości.. Artysta celowo porzuca drogie materiały - gips i ceramika pozwalają zachować mu swobodę modelunku, kameralny format pracy. Z gipsem artysta będzie eksperymentować, zacznie również patynować go na różne sposoby. Ale tutaj mamy do czynienia z czystą formą - biała, gładka i wypolerowana gipsowa bryła swą sterylną czystością potęguje odziaływanie formy. Ostre kształty, jakby wycięte nożem, budują kontrast blasku i cienia. Delikatne nawarstwienie form, miękkie modelowanie bryły, obłości i ostrości stawiają tę kompozycję w kręgu abstrakcji geometrycznej. Proponowana praca posłużyła za pierwowzór do powstałych w latach 70. kompozycji ustawionych w Botanical Garden w Vancouver. Rzeźby ogromnej wielkości (7 m długości) artysta wykonał w trawertynie tureckim, na plenerze zorganizowanym na Międzynarodowym Sympozjum w Kamieniu w Vancouver przez Vancouver School of Art.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.